Wracamy do gry!

Po przespaniu pierwszego półrocza w końcu udało się coś zadziałać w temacie prac w Starym Adamowie. Zgodnie z przewidywaniami, ogłoszenia ws. porządków odbiły się tak szerokim echem, że ponownie nieocenionym wsparciem okazał się... Schnaps. Nie dość, że dzielnie wspierał dzieło rewitalizacji nosząc w pysku kije (myślę, że w ponownym wcieleniu spokojnie mógłby się realizować jako rozdrabniacz a wręcz neutralizator gałęzi) to jeszcze skutecznie zwrócił uwagę okolicznych mieszkańców swoim permanentnym ujadaniem na komary i inne stworzenia. No cóż, w marketingu to my chyba nie zrobimy kariery...

Nie mniej do meritum. Przez blisko tydzień bytności w miejscowości udało się oczyścić przyzwoity kawałek terenu. No ok, miało być spektakularnie ale żar lejący się z nieba wcale nie pomagał.  Ale do rzeczy. Przede wszystkim udało się usunąć odrosty po zeszłorocznych pracach. Wbrew pozorom wystarczyło jedno popołudnie by się z tym uporać za pomocą sekatora. Natomiast w przyszłym roku obawiam się, że bez kosy spalinowej się nie obejdzie. Udało się także przygotować zalążek do przebicia się z zachodniej -oczyszczonej już w zeszłym roku- polany na wschodnią część wzdłuż południowej granicy obiektu. Wycinając kolejne chaszcze udało się zlokalizować kolejne dwa nagrobki, w tym jeden na bogato bo wykonany z piaskowca, z zachowaną podstawą pomnika. Po cichu liczę, że pod gęstą warstwą bluszczu uda się odnaleźć inskrypcje dotyczące pochowanych tu osób.

Korzystając z uporządkowanego terenu, postanowiłem się wybrać na mały rekonesans... i co budujące zostało około 6 metrów do ciekawego pomnika w kształcie pnia dębu. Ponadto blisko wyżej wymienionego udało się zlokalizować opaskę nagrobną noszącą ślady żeliwnego ogrodzenia. Kto wie, może dalej w krzakach kryją się resztki tego przykładu rzemieślniczego rękodzieła z przed blisko wieku. O by! No i z każdym metrem wyciętego buszu jesteśmy bliżej mitycznego -przynajmniej dla mnie- pomnika firmowanego nazwiskiem Fiebigera....